Porozumienie Feministyczne 8 Marca (do 2022 Prozumienie Kobiet 8 Marca) to nieformalna, oddolna grupa działająca w Warszawie. Jesteśmy niezależne od innych grup, organizacji, instytucji czy grantodawców. Działamy w duchu feminizmu socjalnego, queeru, antykapitalizmu, antyrasizmu, z wrażliwowością na kryzys klimatyczny. Zajmujemy się głównie organizacją warszawskiej Manify - corocznej demonstracji feministycznej z okazji 8 marca. Angażujemy się w działania innych grup. Współpracujemy tylko z organizacjami pozarządowymi i grupami nieformalnymi oraz związkami zawodowymi, ale nie z partiami politycznymi.

Historia:

Nieformalna Grupa “Porozumienie Kobiet  8 Marca” powstała w 2000 roku. Grupa zawiązała się, kiedy prasę obiegła wieść o najściu policji na gabinet ginekologiczny w Lublińcu. Na podstawie anonimowego donosu o rzekomej aborcji policja wtargnęła do gabinetu lekarskiego, skąd wyciągnęła oszołomioną kobietę i przewiozła na przymusowe badania ginekologiczne. Kobieta nie została poinformowana o przysługujących jej prawach. List protestacyjny w tej sprawie został rozesłany do mediów i Rzecznika Praw Obywatelskich, który podjął interwencję. A grupa kobiet, które wyszły wtedy na ulicę postanowiły protestować publicznie co roku walcząc o równe prawa kobiet i wszystkich dyskryminowanych grup.

Czego chcemy:

Głównym celem Porozumienia Kobiet 8 Marca jest nagłośnienie problemów, z którymi zmagają się na co dzień kobiety w Polsce – matki, kobiety w ciąży i te, które nie chcą mieć dzieci, kobiety nieheteroseksualne, kobiety, które żyją w związkach formalnych i nieformalnych, kobiety pracujące za grosze w poniżających często warunkach, kobiety starsze, z niepełnosprawnościami, imigrantki, kobiety, które doświadczają przemocy, niesprawiedliwości i dyskryminacji. Skupiamy się na kobietach, ale problemy które poruszamy dotyczą też mężczyzn, np. protestując przeciwko “umowom śmieciowym” występujemy w imieniu wszystkich, którzy boją się o jutro. Nie zgadzamy się aby państwo wycofywało się ze swoich obowiązków! Nie zgadzamy się na wizję państwa, w którym przetrwać mogą tylko najsilniejsi. Chcemy państwa, w którym działa opieka zdrowotna, w którym powszechnie dostępne są żłobki i przedszkola, w którym zapewniona jest opieka nad osobami starszymi i chorymi. To nie fanaberie, tylko podstawowe potrzeby. Chcemy państwa solidarnego ze swoimi obywatelkami i obywatelami!

Domagamy się realizacji naszych praw, przypominamy o problemach i potrzebach, informujemy o tym, jak żyją na co dzień kobiety  w Polsce.  Dzięki temu, że działamy solidarnie, udało się zapobiec wielu zmianom w prawie, które pogorszyłyby los kobiet w Polsce. Nadal jednak kobiety dyskryminowane są min. w pracy, w zakresie edukacji, ochrony zdrowia, sprawiedliwości reprodukcyjnej i ochrony przed przemocą.